SHQIPTARI NË JEMEN: Kushtuar Qazim Beut – Shkruar nga Kolonel Aubrey Herbert

SHQIPTARI NË JEMEN
Kushtuar Qazim Beut

Shkruar nga Kolonel Aubrey Herbert

Shqipëroi nga anglishtja: Mal Berisha

SHQIPTARI NË JEMEN

A mund të pushojë i lumtur njeriu poshtë një palme, në hije,
ku shndrit rëra në atë diell përvëlues që mbi kokë të bie
Kur shtigjet e verdha, prej diellit nisin e zbardhojnë,
E për betejën e re atje, në ditën që sapo nis, të na ftojë?

Devetë e dinë vendin ku flejnë në gjunjë, dhe pëllumbat, degën ku pushojnë
Edhe pse rërat e Jemenit digjen dhe mua më përvëlojnë,
Unë kurrë nuk do të heq dorë prej marshimit, derisa të arrij aty ku dua,
Nën hijen e selvive të Prizrenit, ku të shlyej borxhin e urrejtjes që më mundon mua.

Në Jemen ka shqarthë, por jo shqiponja si në vendin tim.
Edhe aty çelin lule t’kuqe, por ato nuk kanë erë si tek ne, n’ agim.
Ato rriten nga dora e fortë e zonjës, dhe lejlekët ngrenë foletë përsëri,
Ata që do të doja t’u dëgjoja flatrat, tek i përplasin me furi.

Vallë, a do të kthehem sërish një mbrëmje, te lugina e Drinit bardhokan,
ta shoh si bie muzgu dhe i pulit sytë si vasha e bukur në një stan.
Bora  zbardh malet dhe mbi to shndrit atje ylli Polar,
inshallah në mbrëmje, por… takdir tedbiri bozar? ²

Do të jepja jetën time para se të prehesha në atë botë i qetë,
të kundroja shpatet e maleve të mbuluara me pyllin e tyre të blertë,
dhe miqtë e mi të vjetër me takëmet e tregtarit Ferhan,
të kalonim mëngjeset e freskëta bashkë, duke pirë kafe dhe duhan.

Pas dritareve të mbyllura me gjergjef, prej nga asgjë nuk shikon,
por ndien fëshfërimën e selvive që era i ledhaton.
Pertev endaz, nuri i syve të mi, ajo me ndjenjën e dëshirës,
e vadit dashurinë time si shiu pas thatësirës.

Edhe nëse e gjej armiken time nga Dibra dhe të mos e shoh dot kurrë,
kam shumë miq në Prizren, aty kam ku t’i numëroj edhe me gurë.
E pra, shpirti im do të gjejë prehje, me kokën nën gurët e bardhë,
aty kur shkrin dëbora dhe mbush Drinin, plot ujëra valë-valë.

Oshëtima e tyre përplaset te shkëmbinjtë, në honet e tyre thelluar;
ajo është muzikë për shpirtin tim të mërguar,
që s’mund të durojë dot dunat e rërës së djegur e të shkretë,
as Detin e Kuq që zvarritet nën diellin përcëllues si don vetë.